Κουαπέλ

(Coypel). Οικογένεια Γάλλων ζωγράφων, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν ζωγράφοι της Αυλής. 1. Αντουάν (Antoine, 1661 – 1722). Γιος και μαθητής του Νοέλ (βλ. 2.). Ακολούθησε τον πατέρα του στη Ρώμη και εκεί επηρεάστηκε βαθύτατα από την τέχνη του Μαράτε, κυρίως στις μορφές των προσώπων των έργων του, τα οποία, σύμφωνα με τον Βολτέρο, «μορφάζουν κατά τον ιταλικό τρόπο». Ο Κ. εξελέγη ακαδημαϊκός σε ηλικία 20 ετών. Εκτός από τη ζωγραφική, ασχολήθηκε επίσης με τα γράμματα και έγραψε μια αξιόλογη συλλογή αισθητικών μελετών με τον τίτλο Δέκα λόγοι περί ζωγραφικής (1726). Πέθανε από εξάντληση, ενώ ζωγράφιζε διάφορους πίνακες εμπνευσμένους από την Ιλιάδα. 2. Νοέλ (Noël, 1628 – 1707). Μαζί με άλλους καλλιτέχνες, ανέλαβε τη διακόσμηση του Λούβρου και των ανακτόρων του Κεραμεικού. Φιλοτέχνησε διάφορους πίνακες, οι κυριότεροι από τους οποίους είναι Ο Τραϊανός ενώ συζητάει με τον λαό, Ανάληψη της Παρθένου και Αλέξανδρος Σεβήρος και Πτολεμαίος ο Φιλάδελφος. 3. Νοέλ Νικολά (Noël Nicolas, 1690 – 1734). Στο έργο του είναι φανερή η επίδραση της τεχνοτροπίας του Ρούμπενς. Θεωρείται πρόδρομος του Μπουσέ. Φιλοτέχνησε πολλούς πίνακες, οι κυριότεροι από τους οποίους τιτλοφορούνται Το μάννα στην έρημο, Αναδυόμενη Αφροδίτη και Αφροδίτη, Βάκχος και Έρωτας. 4. Σαρλ Αντουάν (Charles Antoine, 1694 – 1752). Γιος του Αντουάν (βλ. 1.). Διακρίθηκε κυρίως στη σύνθεση παιδικών σκηνών και κωμικών παραστάσεων, εμπνευσμένος από τα έργα του Θερβάντες και του Μολιέρου. Παράλληλα με τη ζωγραφική, ασχολήθηκε με τη συγγραφή κωμωδιών, πολλές από τις οποίες έμειναν ανέκδοτες. Από τους πίνακές του, ο σημαντικότερος τιτλοφορείται Περσέας και Ανδρομέδα.